Rozdział dwudziesty

Przeczytaj zaznaczoną część notki

Nie wziąłem jedynie prysznica po incydencie z herbatą, pociąłem się. Nie wiedziałem co robić, a cholerne dzwonienie było tak strasznie głośne, a ja nadal płakałem.
Czuję się jak dziecko płacząc, normalnie nie robię tego zbyt często, ale teraz nie mogę grać silnego, więc pozwalam sobie na to. Westchnąłem i wysuszyłem swoje czerwone nadgarstki. Oczy mnie swędziały, a łzy nadal płynęły.
Dlaczego miałbym się ponieść? To nie jest tego warte. Życie nie jest tego warte. Ja nie jestem tego warty. Powinienem się po prostu zabić, a wszyscy byliby szczęśliwi.
Wycie zmieniło się w jeszcze głośniejsze i bardziej piskliwe, a ja miałem ochotę jedynie krzyczeć.
Zastanawiam się czy niebezpiecznie jest mieć szumy uszne i nic z nimi nie robić. Prawdopodobnie tak... Powinienem poszukać pomocy, wiem o tym, ale nie wiem jak. W tym momencie to po prostu nie zadziała. Nic nie działa i to jest wielki problem. Nie mogę już dostrzec dobrych rzeczy w życiu i nie wiem jaki jest sens życia. Ale zgaduję, że nie może wiecznie padać. Prawda? Pewnego dnia znów będę szczęśliwy i będę miał swoje perfekcyjne, szczęśliwe zakończenie jak każdy. Ale co zrobiłem żeby sobie na to zasłużyć?
Wierzę w karmę, wszystko co zrobisz do ciebie wróci. Ale kiedy zrobiłem coś okropnego żeby to zostało na mnie zrzucone?
Nie zauważyłem, ale łzy przestały lecieć i teraz było mi zimno. Nie w ten sposób, że potrzebowałem koca - zimno, ale to zimne uczucie w ciele, które sprawia, że czujesz jakby twoja krew zamarzała. Czułem zimno przenikające moje kości.
Dobrze, że już jestem w łóżku, bo w innym przypadku przewróciłbym się na podłogę było ostatnią rzeczą jaką pomyślałem zanim zemdlałem.

***

Otworzyłem oczy i poczułem potworny ból głowy oraz brzucha. Pobiegłem szybko do łazienki i oparłem się o toaletę aby zwymiotować. Czułem się jakby cały mój żołądek wyleciał przez usta, a kiedy spojrzałem w dół zrozumiałem dlaczego. Z całym jedzeniem, które wczoraj zjadłem - czego tak właściwie nie było dużo - był czerwony płyn. Nie muszę myśleć po raz drugi żeby zrozumieć co to jest.

To jest moja krew. Zwymiotowałem krwią. To może oznaczać jedynie złe rzeczy. Usiadłem na chwilę obok toalety zanim zdecydowałem, że już w porządku i mogę wracać do łóżka. Westchnąłem i poczułem bardziej niż usłyszałem, że dzwonienie stało się głośniejsze.

Zamknąłem oczy starając się ignorować je i wyobrazić sobie mnie szczęśliwego z chłopakami. Jak podczas nagrywania 'What Makes You Beautiful', każdy z nas był taki szczęśliwy i podekscytowany. W kółko żartowaliśmy i zanim się zorientowaliśmy, skończyliśmy.

Tęsknię za tymi czasami kiedy wszystkim co miało znaczenie była zabawa, bycie sobą i czerpanie z tego przyjemności.

Wszystko zmieniło się za pomocą jednego kliknięcia, nie widziałem nigdy nawet, że to nadchodzi. Harry i ja zawsze byliśmy blisko siebie i ze sobą szczęśliwi, nigdy nie sądziłem, że to się skończy. Myślałem, że będziemy on i ja na zawsze. Razem przeciwko światu... To było naiwne myśleć tak.

Poczułem jak moje płuca się zaciskają i straciłem dech. Sapnąłem starając się złapać powietrze, moje płuca płonęły kiedy wreszcie mi się to udało.

Mocno zagryzłem wargę starając się pozbyć tego uczucia w moim sercu. Czułem się uwięziony. Nie miałem gdzie pójść, ani gdzie zostać.

Muzyka, to jest jeden ze sposobów aby pozbyć się uczuć. Wziąłem iPoda i włączyłem pierwszą piosenkę z mojej playlisty.

Nuciłem wraz z melodią, położyłem się za łóżko z zamkniętymi oczami. 

Śpiewałem cicho do piosenki, bardziej w środku niż na zewnątrz. 'It's like you're pouring salt on my cuts. Baby I just ran out of band aids, I don't ever know where to start 'cause you can bandage the damage. You never really can fix a heart.*'  Zamknąłem oczy i po raz pierwszy od dawna zasnąłem bez problemu.

Muzyka zawsze była najlepszym rozwiązaniem.

* Demi Lovato - Fix a Heart jakby ktoś chciał sprawdzić tłumaczenie :)

Kolejny rozdział, który złamał mi serce. Jest coraz gorzej.
Kurwa przepraszam, że tak późno. Jestem suką, bo jak już wstałam o tej prawie pierwszej to wolałam przez cały dzień czytać tdb i totga niż dodać Wam rozdział. Przepraszam najmocniej i mam nadzieję, że Wasze serducha nie są za bardzo złamane po poprzednim i tym rozdziale.
I tak wgl mam pytanie. Czy chcielibyście żeby na tt powstał hashtag Worthless? Nie pisałabym pod rozdziałami kiedy rozdział, mogłabym tam pisać o jakichś obsuwach, a Wy moglibyście się wyżyć. Wiem, że nie komentuje zbyt dużo osób, ale czyta o wiele więcej, wczoraj było ponad 400 wyświetleń, a raczej sama tego nie nabiłam xd Więc proszę, napiszcie mi w komentarzach czy chcecie, bo jak nie to nie ma sensu xd