Rozdział jedenasty

Przeczytaj chociaż czerwoną część notki na dole. Dziękuję x

- A to było One Direction! - Zeszliśmy ze sceny, właśnie skończył się wywiad prowadzony na żywo przed publicznością. Krzyki były głośniejsze niż zazwyczaj przez co moja głowa pulsowała.
- To był na prawdę zabawny wywiad, a publiczność, o mój Boże. Myślałem, że pękną mi bębenki! - Powiedział roześmiany Zayn. Zaśmiałem się krótko bez przekonania. Na prawdę mocno bolała mnie głowa.
- Wszystko w porządku, Lou? Jesteś strasznie blady - zapytał zmartwiony Liam.
- Ta w porządku, tylko boli mnie głowa - powiedziałem, a Harry spojrzał na mnie smutno.
Na prawdę nie mam pojęcia na czym stoimy z Harrym, ale wiem, że nie uderzył mnie od dwóch dni. Tak na prawdę nie rozmawialiśmy od kiedy przyłapałem go na staniu pod pokojem muzycznym. Po prostu tego nie łapię. Najpierw byliśmy najlepszymi przyjaciółmi, potem zostałem przez niego znienawidzony, wyzywał mnie i bił, a teraz? To co robi teraz jest dla mnie niejasne. Mogę jedynie się domyślać co chodzi mu po głowie. Nie może sobie ze mną pogrywać tak jak to robi. To nie jest dla mnie zdrowe.
- Powinniśmy już iść do samochodu - powiedział Niall. Czas jazdy wypełniony był rozmowami, na których nie mogłem się skupić. Moja głowa nadal bolała, każdy dźwięk z zewnątrz mnie krzywdził i miałem pewne trudności z pozostaniem przytomnym. Wysokie dźwięki dzwoniły mi w uszach i mogłem śmiało powiedzieć, że reszta ich nie słyszała. Co ze mną nie tak?
Westchnąłem i począłem masować skronie. Cholerny ból głowy. Cholerne dźwięki w mojej głowie. Cholerne zmęczenie. Zamknąłem oczy i oparłem głowę na siedzeniu.
- Jesteś pewien, że wszystko w porządku? - zapytał ponownie jeden z chłopców. Nie otworzyłem oczu, nie miałem ochoty dowiadywać się kto to był.
- Tak - odpowiedziałem tylko. Głosy w mojej głowie stawały się coraz głośniejsze, a ja starałem się je jedynie uciszyć. Boże, dlaczego one nie mogą się po prostu zamknąć? Po krótkiej chwili usłyszałem głos Harrego.
- Już jesteśmy, cioto. - A więc wracamy do cioty? Otworzyłem oczy i spojrzałem prosto w jego cudownie zielone tęczówki zanim odpiąłem pas i wysiadłem z samochodu. Musiałem się mocno skupić na chodzeniu, ponieważ ból głowy ciągle rósł, a dźwięki nie ustawały. Harry otworzył drzwi i wszedł do środka.
- Dlaczego jesteś taki cichy, debilu?
- Jestem zmęczony - powiedziałem uczciwie. Byłem wypompowany i nie marzyłem o niczym innym jak o śnie.
Wszedłem na górę do pokoju i wziąłem dwie tabletki przeciwbólowe z górnej szuflady. Połknąłem je i ruszyłem prosto do łóżka, po drodze zobaczyłem w lustrze swoje odbicie. Wyglądałem strasznie, włosy sterczały w różnych kierunkach, uczy były czerwone, a ciało wychudzone. Teraz już rozumiałem o co chłopcy się tak bardzo martwili.
Jęknąłem i położyłem się do łózka. W całym domu panowała cisza z wyjątkiem dzwonienia w moich uszach. Do diabła, to jest tak irytujące! Zamknijcie się, zamknijcie się, zamknijcie się, zamknijcie się! Boże, dlaczego nie możecie się po prostu zamknąć?! Sfrustrowany położyłem ręce na twarzy. Dlaczego to nie może się po prostu skończyć? Może jeśli pomyślę o czymś innym to przestanie. Harry. Pierwsza rzecz, która pojawia się w mojej głowie, ale nie chcę o nim myśleć w tej chwili. Szkoda, że zawsze jest obecny w moich myślach. Dlaczego do kurwy to nie może się po prostu zamknąć?! Nigdy nie byłem zbyt cierpliwy, a to dzwonienie totalnie mnie denerwuje.
Co robię zazwyczaj kiedy jestem zestresowany? Nie. Nie chcę tego robić. Nie teraz.
Może jeszcze ten jeden raz...

Ba dum tsss wrócił Harry wyzywający Lou, a z naszym Loulou coś się dzieje. Jak sądzicie co to jest? Biedny, nie dość, że musi zmagać się z wyzwiskami, samookaleczaniem od którego się uzależnił, to teraz jeszcze doszło do kolekcji jakieś dzwonienie w uszach. Ehh coś się dzieje z naszym Lou...
Standardowo 20 komentarzy - rozdział dzisiaj, mniej - rozdział jutro o 12. Plus mam małe info, nie wiem czy od jutra nie zniknie dodawanie dwóch rozdziałów dziennie, bo po rozdziale dwunastym będziemy na bieżąco z tym ile mam przetłumaczone, a nie wiem czy uda mi się wyrabiać z dwoma rozdziałami dziennie. Jeszcze nic nie wiadomo, tylko Was informuję, nie martwcie się :)